Gölgeler titremiyor artık
Bir hamakta sallanıyorken yaşam
Devrim buldu beni şakağımdan!
Dudağımda kahve telvesi
Dalmışım güneş pırıltısına
Vur beni ey hayat!
Akıl ipimde yok esneme payı
Ruhum geriniyor kafeste
Her idrak bir nefestir ömrümde
Tut beni ey hilal!
Gök kubbe devrilecek birazdan
Renklerin cümbüşü kayboldu göğümde
Siyah ve beyaz olacaktı yeryüzü
Meğerse, yaşlı bir amanın gözleri olmuş gözlerim
Mademki göğsüm iki parmağının arasında,
İlahi, çevir onu sonsuz bir ateşe…
2008/ İZMİT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder