Senin için

"Öldü" diyorlar

İnsanlar ölmez ki

Göç eder

Bilmiyorlar…

Mart /2014 -Kocaeli

Her gidiş, bir vuslata eriş

Şimdi İbrahim’im İsmail’i ile

Koyun koyuna, toprağın bağrında…

 Mart – 2014 Büyük Derbent/İzmit

Guantanamo’ya Selam!

Mustazaflar,

Yedi kıta, selam durur size!

Özgür günlerinizin anısına,

Gözyaşlarımı sildim ve sürmemi çektim gözlerime

Şehrin meydanlarına eteklerinde eylem götüren kadınlar

Yürüyorlar, Küba’ya yürür gibi

Yürüyorlar keder içinde

Yürüyorlar korkusuz ve kaygısız

Dudaklarında tutsakların mısraları

Guantanamo’dan acı, hasret ve direniş yolluyorlar yeryüzüne

Gün yitecek birazdan pencerende,

Şimdi Arapça türküler yankılandı evinde

Bir gün çıkıp geleceksin diye…

Kulak ver,  gelenin ayak seslerine

Beyrud’un atlıları, bin selam getirdi size!

Nigar Gümrükçüoğlu

Kocaeli

2008

Merve Şirbini'ye

Merveler düşerken toprağa,

Ağlar, ılık nefesinde Meryemler

Yola giden kadim dostlar,

Toplar mı ebabil taşlarını kararan göklerimize

Yas çiçeklerimiz büyüdü gecenin koynunda

Kadınlar tülbentlerini sardı yaralarımıza

Göz kapaklarımızda üç yüz yılık uyku

Şafakla gidip gelsin kadim dostlar

Merveler dirilecek topraktan

Meryemler yeşertecek dallarımızı…

2009 -İzmit- Yayın 2014-İstanbul

Gitme diye...

Kına kokulu avuçları, içine çekip öptüğün vakitlerdi

Başım sırtına yakışırdı en çok

Bir dağın yamacından dünyayı seyretmek gibiydi

Sen alınlarından öperdin küçük kızları

Eskimesin diye yanakları

Vakitsizce gitmesinler diye

Bağrına basmaktan korkardın

Çorbanın tuzu eksilmesin derdin

Şimdi başım en çok göğsüne yakışır

Ak sakallarını okşayıp,

Öpeyim alnından bir kez daha

Vakitsizce gitme diye,

Bir dua tut diline

Bir dua tuttum dilime

Ey göllerin şehri! Ört geceyi üstüme

Atlantik ve Pasifik’in suları kavuşmadan birbirine…

27 Haziran 2013/ Minneapolis

Kudüs

Kudüs!

Bizi ölümler alsın…

Bizi ölümler alsın Aksa,

Gözlerimiz kör

Dilimiz lal,

Ellerimiz kan kokar,

Gözlerimizde kandan yaşlar

Bizi ölümler alsın Kudüs

Ülkeler yıkık

Şehirler sönük

Caddeler yangın yeri

Düştü taştan evlerimiz

Hiçbir şeyimiz yok

Bu şehrin mihrabı düştü

Yüreğim Kudüs, Kudüs yüreğim

İstanbul Kudüs gibi bugün

Şehirlerim öksüz

Beni ölümler alsın Aksa!

Aksa, beni ölümler alsın…

İstanbul  11 mayıs 2009 Pazartesi

Srebrenitsa

Srebrenitsa, Srebrenitsa;

Ay ışığında düşmüş çocukların senin,

Kan kokar avuçların hala senin...

Srebrenitsa, Srebrenitsa...

Söz Bitti

Söz bitti...
Gülümseme yitti,
Acı yandı,
Ümit öldü
Ve söz bitti...
Sızlamasın körpecik yüreğin,
O, şimdi cennete gitti...

Şehir ve Ustura

Birikmiş sözler,
Toz tutmuş kitaplar,
Dikilmemiş fidanlar,
Ekilmemiş tarlalarla
Yazdan kalma bir hüznü taşır sonbahar kapımıza
Yolcusunu indirip bindiren vapur çığlıkları
Duraklarda dizilmiş insan gölgeleriyle
Dağ ile denizin arasında bir köprü
Bu şehir şehirlerden hangisi…
Rüya mı, yoksa gerçek mi?
Bir kadın ve bir adam silinirken pencerede
Yürü diyor bir ses!
Geriye dönersen
Şehir bir ustura darbesiyle kesecek yüreğini,
Koş diyor bir ses!
Dağın etekleri seni bekliyor
Bir adam ve bir kadın silueti silinirken caddede
Saat kulesinin çanları akşam vakitlerini vuruyordu

Hayat Kapısından

Hayat kapısından yürüyorum

Usul ve sakin yüz adım sonra 
Berzah kapısına varıyorum
Oracıkta beni bekleyeni görüyorum 
Uyuyor musun meleğim!
Duydum ki atlastan sedirlerin, 
Gördüm ki ipekten elbiselerin, 
Servi ağaçları altında köşklerin,
Açık kapıların, beklermişsin…
Duyuyor musun meleğim!
Seni uğurladıkları günden beri,
Bir kadın ve bir adam,
Günleri emanet giyermiş sırtına…
Gülümsüyor musun meleğim!
Sıcacık ellerin, 
Şehadet türküsü tutturmuş dillerin
Bir gün, ben de geleceğim
Biliyorsun meleğim…

24 Temmuz 2009 İzmit

Gözyaşı

Büyüdükçe gözyaşı da büyür mü anne?

Aşk bizim oralardan ne vakit gider anne?

Ruhum döner yurduna değil mi anne...

Anne! Savaş kapımızda…

İzmit

Gölgeler Titremiyor

Gölgeler titremiyor artık
Bir hamakta sallanıyorken yaşam
Devrim buldu beni şakağımdan!
Dudağımda kahve telvesi
Dalmışım güneş pırıltısına
Vur beni ey hayat!
Akıl ipimde yok esneme payı
Ruhum geriniyor kafeste
Her idrak bir nefestir ömrümde
Tut beni ey hilal!
Gök kubbe devrilecek birazdan
Renklerin cümbüşü kayboldu göğümde
Siyah ve beyaz olacaktı yeryüzü
Meğerse, yaşlı bir amanın gözleri olmuş gözlerim 
Mademki göğsüm iki parmağının arasında,
İlahi, çevir onu sonsuz bir ateşe…

2008/ İZMİT